قسم به رنگ

قسمم دادند به رنگ
 ناغافل از دهانم
 پرید:
قسم به رنگِ آبی
که عاشقانه ترین است.
می بینی!
هنوز شعرهایم را
آبی می سرایم؛
اما تو
به خودت نگیری مخاطب جان،
تو که دیگر،
تنها
لکه ی مونوکرومِ  بوم های
دیروزی؛
نشسته جایی
میانِ پلکانِ طیفِ  سفید تا مشکی
درست رویِ یکی از
آن همه
خاکستری؛
حیف
مخاطب جان
تو رنگ شناس هم نبودی.