به همین سادگی

قد کشیده ام
به بلندای آرزوهایم
از همان روز
که تنهایی هایمان را
در چمدان مردانه ات
پنهان کردیم و
قول شانه هایمان را
به خستگی هامان دادیم؛
تو رفته ای
این بار
دست خالی
بی آن چمدان سی ساله ات
که بگویی دیگر
مسافر نیستی
و من
مانده ام
چشم انتظار
با حلال ماهی بر صورت
که بگویم
اکنون
 تنها تو آسمانم هستی
همین.